Kisan Comfort Wall Standard – system ścienny mokry oparty na listwach

Charakterystyka ogrzewania ściennego

Ogrzewanie ścienne zaliczamy wraz z ogrzewaniem podłogowym do ogrzewań płaszczyznowych.
Mogą być one zastosowane wspólnie w jednym obiekcie i zasilane ze wspólnego rozdzielacza.
Ogrzewanie ścienne można w okresie letnim wykorzystać do chłodzenia pomieszczeń.

Własności ogrzewania ściennego:

• rozkład temperatury w funkcji wysokości pomieszczenia jest wyrównany,
• większość ciepła jest emitowana na zasadzie promieniowania ? 90%, a na zasadzie konwekcji ? 10%,
• oporu cieplnego wykładziny podłogi nie trzeba uwzględniać,
• temperatura powierzchni ściany może wynosić maksymalnie 35°C więc można uzyskać większą wydajność cieplną z 1m2 powierzchni, można również zastosować wyższą temperaturę zasilenia niż w ogrzewaniu podłogowym,
• mniejsza grubość przykrycia rur tynkiem (około 1,5 cm) niż betonem w ogrzewaniu podłogowym (około 4,5 cm) powoduje, że ogrzewanie ścienne charakteryzuje się mniejszą bezwładnością cieplną i łatwiejszą regulacją temperatury w pomieszczeniu.

Elementy ogrzewania ściennego KISAN

1. Rury o średnicach – 14×2,0 mm i ?16×2,0 mm w wykonaniu: PEX/AL/PEX, PEX/AL/PE80, PERT/AL/PE80, PE80/AL/PE80
2. Listwy montaýowe dla rur ? 14×2,0 mm i ? 16×2,0 mm.
3. Rozdzielacze do ogrzewania podłogowego i ściennego typ RPO, RPTO, RPTO-WPz, RP, RPT, RPT-WPp.
4. Złączki do rozdzielaczy (tzw. złączki przygrzejnikowe) G 3/4″ × 14×2,0 oraz G 3/4″ × 16×2,0.

Wskazówki wykonawcze

1. Ogrzewanie ścienne w systemie KISAN wykonuje się w systemie ?na mokro? umieszczając wężownice w warstwie tynku.
2. Zazwyczaj umieszcza się ogrzewanie ścienne w ścianach zewnętrznych. Dla ścian o współczynniku przenikania U?0,4 W/m2 można nie stosować dodatkowej izolacji cieplnej. Izolacji tej nie stosuje się też na ścianach wewnętrznych.
3. Ogrzewanie ścienne nie powinno być zasłonięte wysokimi meblami lub zasłonami. Niskie meble (np. komody) powinny być odsunięte od ściany min. 5 cm.
4. Zalecane jest stosowanie rury – 14×2,0 mm ponieważ, większa prędkość przepływu wody powoduje lepsze odpowietrzanie wężownic. W przypadku rury ? 16×2,0 mm zasadniczo powinno być stosowane indywidualne odpowietrzniki dla każdej wężownicy w najwyższych punktach instalacji.
5. Odległość rur od sąsiednich ścian, otworów okiennych i drzwiowych, podłogi i sufitu powinna wynosić minimum 10 cm.
6. W praktyce najlepiej stosować rozstawy rur w meandrze 15 lub 20 cm (rys. 47). Rozwiązanie to umożliwia najskuteczniejsze odpowietrzanie i zachowanie minimalnych promieni gięcia rur.
   W przypadku konieczności zastosowania rozstawu 10 cm można wężownicę ułożyć w postaci podwójnego meandra
   W tym przypadku korzystne jest zastosowanie odpowietrznika w najwyższym punkcie instalacji (A).
7. Ogrzewanie ścienne można stosować na powierzchniach skosów poddasza. W tym przypadku wykończenie stanowią płyty gipsowo-kartonowe. Tego typu ogrzewanie nie ma własności akumulowania ciepła.
8. W trakcie eksploatacji ogrzewania ściennego można ustalić przebieg rur grzejnych przez przyłożenie do ściany folii termoczułej lub za pomocą urządzenia wykrywającego przewody metalowe. Może to być ważne w przypadku np. konieczności mocowania kołków w ścianie.

Wykonanie warstwy tynku

W ogrzewaniu ściennym zaleca się tynki gipsowo-wapienne o małej wydłużalności cieplnej, np. tynk maszynowy MP-75 G/F fi rmy KNAUF.

Przy nakładaniu tynku należy przestrzegać instrukcji producenta.

Tynk do ogrzewania ściennego nakładany jest w zależności od typu:

• Tynki cementowe układa się dwuwarstwowo. Pierwsza warstwa powinna  przykryć elementy grzewcze i mieć grubość około 20 mm. Następnie w tynk wciska się siatkę z tworzywa lub włókna szklanego o oczkach nie mniejszych niż 7×7 mm. Siatkę można wywinąć na sąsiednie ściany, na długość około 20 cm. Następnie siatkę pokrywa się następną warstwą tynku o grubości 10÷15 mm. Całkowita warstwa tynku wraz z rurami ma około 40 mm. Wygrzewanie tynku następuje po całkowitym wyschnięciu tynku, jednakże nie
  wcześniej niż po 21 dniach.
• Tynki gipsowe nakłada się jednowarstwowo, przykrywając rury grzejne  na wysokość co najmniej 10 mm. Wygrzewanie tynku następuje po całkowitym wyschnięciu tynku, jednakże nie wcześniej niż po 7-14 dniach.

Wskazówki projektowe

1. Temperatura zasilenia instalacji 30÷50°C. Dla uzyskania większych wydajności niż w ogrzewaniu podłogowym można stosować temperatury zasilania w zakresie 45÷50°C bez niebezpieczeństwa przekroczenia warunków higienicznych.
2.  ?t = 5÷10°C. W przypadku tylko ogrzewania ściennego przyjmuje się raczej niższe temperatury niż w ogrzewaniu podłogowym.
3. Maksymalna długość wężownicy (wraz z podłączeniem do rozdzielacza) wynosi dla rury ? 14×2,00 mm ? 80 mb, dla rury ? 16×2,0 ? 120 mb.
4. Orientacyjna, maksymalna wydajność cieplna (przy temperaturze pomieszczenia 20°C) wynosi 120 W/m2, wydajność chłodnicza 60 W/m2 (przy temperaturze powierzchni ściany 20÷21°C).

Kisan Comfort Wall Standard ? system mokry oparty na listwach montażowych

Właściwości:

• System charakteryzujący się układaniem bez dodatkowej izolacji na masywnych ścianach z cegły, betonu itp.
• Dopuszczalne jest stosowanie tynków gipsowych, wapiennych i cementowych.
• Polecany do rur o rozmiarach 14×2 i 16×2.
• Dedykowany sposób prowadzenia wężownic: meander poziomy lub pionowy.

Dane techniczne i wskazówki montażowe.

• Przyłącza ogrzewania ściennego idące w warstwie posadzkowej należy zaizolować otuliną termoizolacyjną.
• Odległość pomiędzy szynami montażowymi 35?40 cm (max.50 cm).
• Rozstaw rur: 10?15 cm
• Dla ogrzewań ściennych ze względu na brak przepisów należy stosować normy dla ogrzewań podłogowych, maksymalna temperatura zasilania wynosi 55°C, przy czym dla tynków gipsowych i wapiennych jednowarstwowych nie należy przekraczać 45°C, a dla tynków cementowych i wapiennych dwuwarstwowych 70°C.
• Przykrycie rur tynkiem około 10 mm.
• Maksymalna temperatura powierzchni ściany: 35°C.

Zastosowanie:

• Obiekty mieszkalne nowe i remontowane.
• Obiekty sakralne.

Elementy systemu Kisan Comfort Wall Standard