Montaż

Prace przygotowawcze ? układanie izolacji termicznej oraz wypełnienie dylatacji

Na przygotowanym podłożu rozkłada się izolację termiczną w postaci płyt ze styropianu. W pierwszej kolejności warstwa styropianu EPS100, a następnie styropian systemowy Kisan Comfort w zależności od konstrukcji ogrzewania podłogowego. Jeżeli powierzchnia pływającego jastrychu ma być ułożona ze spadkiem, to musi on występować już w podłożu nośnym, aby możliwe było wykonanie jastrychu o równomiernej grubości (wg normy DIN 18560).

Wymagania odnośnie wymiarów i konstrukcji płyt grzewczych według normy PN-EN

• 1264 dla jastrychów wykonywanych metodą mokrą:
• Maksymalna powierzchnia płyty grzewczej < 40 m2
• Maksymalna długość dłuższego boku < 8 m
• Maksymalny stosunek boków płyty grzewczej 2:1

Izolację brzegową układa się wokół ścian zewnętrznych i wewnętrznych oraz w zaprojektowanych dylatacjach pomiędzy płytami grzewczymi. Jeżeli powierzchnia podłogi przekracza 40 m2, trzeba dzielić ją szczelinami dylatacyjnymi na kilka płyt grzejnych. Długość każdego z boków płyty nie może przekroczyć ⁸ m. Szczeliny dylatacyjne muszą przebiegać od warstwy izolacyjnej aż do wykładziny podłogi. Rury wężownicy należy układać tak, aby ograniczyć do minimum prowadzenie rur przez dylatacje. Rury instalacji przyłączeniowej, które przecinają szczelinę dylatacyjną układa się w rurze ochronnej peszel dł. około 30 cm. Końcówki peszla należy zakleić taśmą samoprzylepną, aby uniemożliwić dostanie się zaprawy do wnętrza peszla. W celu kontrolowania zarysowania betonu (w wyniku naprężeń podczas wiązania) wykonuje się szczeliny pozorne przez nacięcie cienką listewką drewnianą i wypełnienie elastyczną żywicą syntetyczną po wyschnięciu zaprawy. Taśma przyścienna może być umieszczona nad pierwszą warstwą izolacji termicznej.

Przestrzeń nad dylatacją należy wypełnić materiałem trwale elastycznym, np. żywicą syntetyczną (przy układaniu warstwy wykończeniowej podłogi). Folię PE, która jest z jednej strony przyklejona do taśmy przyściennej, wykłada się na warstwę styropianu, aby uniknąć wnikania betonu miedzy izolację termiczną, a izolację przyścienną. Gdy taśma przyścienna umieszczona jest w dylatacji, wtedy po jednej jej stronie układamy przyklejoną folię, natomiast po stronie przeciwnej szczelinę między taśmą, a styropianem należy zakryć, zaklejając ją szeroką taśmą samoprzylepną.

Układanie rur

Rury można układać dwoma sposobami:

a) w formie wężownicy meandrowej, w tym przypadku początek wężownicy o najwyższej temperaturze umieszcza się przy ścianie o największych stratach ciepła;

b) w formie wężownicy pętlowej (ślimakowej, spiralnej), dzięki której uzyskujemy bardziej regularny rozkład temperatury podłogi.

W miejscach o dużych stratach cieplnych, przy dużych otworach okiennych i drzwiowych, można zastosować strefę brzegową szerokości 1 m wzdłuż ścian zewnętrznych w której układamy rury z mniejszym rozstawem.

W strefi e brzegowej dopuszczalna jest wyższa temperatura podłogi.

Wężownica w strefi e brzegowej najczęściej stanowi niezależny obieg grzejny. Dopuszcza się w pomieszczeniach o małej powierzchni, aby wężownica strefy brzegowej była połączona z pętlą zasadniczą. Odcinki rur przyłączone do rozdzielacza powinny być prowadzone w rurze osłonowej (np. peszel).

Długość rury osłonowej w płycie grzejnej powinna wynosić ok. 1m, a końcówka w płycie winna być zabezpieczona przed dostaniem się zaprawy do wnętrza rury osłonowej. Próba szczelności Przed zalaniem rur betonem należy poddać instalację próbie szczelności na ciśnienie 0,6 MPa w ciągu 24 godzin. Przez okres wiązania warstwy betonu (20?28 dni) rury powinny pozostać pod ciśnieniem 0,2?0,3 MPa. Po okresie dojrzewania betonu, przed ułożeniem wykładziny podłogowej płytę należy wygrzać. Nie wolno uruchamiać instalacji na gorąco przed związaniem betonu. Odbiór częściowy Odbiór częściowy instalacji ogrzewania podłogowego należy wykonać w obecności inwestora lub jego przedstawiciela. Po zakończeniu montażu, przy odbiorze instalacji ogrzewania podłogowego, należy sprawdzić zgodność zamontowanych materiałów i urządzeń z projektem: ? wykonanie izolacji ciepłochronnej i przeciwwilgociowej, ? prawidłowość wykonania dylatacji, ? ułożenie pętli grzewczych, ? sporządzić protokół z prób szczelności i ciśnienia w instalacji ogrzewania podłogowego, ? zapewnić dokonanie wpisu o odbiorze instalacji do dziennika budowy. Wykonanie płyty grzejnej Płyta grzejna w instalacji ogrzewania podłogowego, dla budownictwa mieszkaniowego powinna mieć wytrzymałość na ściskanie min. 12 MPa i min. 3 MPa na rozciąganie. Nie zaleca się wykonania płyty grzejnej o grubości większej niż 10 cm. W przypadku ogrzewania podłogowego dla innych zastosowań np. hale wystawowe, produkcyjne ? wytrzymałość musi określić projektant w zależności od przeznaczenia obiektu w oparciu o normę dotycząca wykonywania jastrychów PN-EN 13813. Płyta grzejna musi być wykonana jako pływająca, tzn. oddzielona od elementów konstrukcyjnych budynku taśmą brzegową. Zaprawy stosowane do wykonania płyty grzejnej powinny mieć konsystencję zapewniającą odpowietrzenie zaprawy, brak pęcherzy powietrza w wyłożonej warstwie zaprawy i dokładne obłożenie przewodów grzewczych. Materiały i dodatki Do wykonania płyty grzejnej stosuje się dwa rodzaje zapraw: – cementowe, – anhydrytowe. W celu poprawienia własności zapraw cementowych, przede wszystkim plastyczności, dodaje się plastyfikator. Ilość wody zarobowej zależy od rodzaju użytego plastyfikatora. Jego dodatek obniża ilość wody zarobowej o ok. 15%, co zmniejsza skurcz podczas wiązania zaprawy oraz zmniejsza porowatość. Dodatkowo, przyspiesza twardnienie betonu zwłaszcza w pierwszym okresie, zwiększa wytrzymałość o ok. 15% w stosunku do betonów dojrzałych, poprawia urabialność i plastyczność mieszanki zarobowej, polepsza wodoodporność i mrozoodporność, zabezpiecza stal w żelbecie przed korozją, obniża nasiąkliwość nawet o 50%. Plastyfikator systemu Kisan Comfort należy dozować w proporcji 3,05 l/m3 betonu. Zaprawy cementowe należy wykonywać z cementu portlandzkiego. Dla kruszywa wymagane jest uziarnienie 0?8 mm, natomiast udział frakcji 0?4 mm ? 70%. Woda zarobowa stosowana do przygotowania zapraw musi spełniać wymagania normy. Jako zaprawy anhydrytowe do wykonywania płyt grzejnych stosowane są gotowe, suche mieszanki. Wykonanie płyty grzejnej Dla wykonania płyty grzejnej z zaprawy cementowej zaleca się stosowanie składu podanego w poniższej tablicy: Uziarnienie kruszywa [mm] 0-8 0-8 0-8 Ilość cementu na 1m3 betonu [kg/m3] 300-350 375-425 425-475 Stosunek wody do betonu 0,45 0,55 0,70 Wytrzymałość [N/mm2] 22,5 30,00 50,00 KISAN zaleca stosowanie następujących wytycznych przy wykonaniu płyty grzejnej w ogrzewaniu podłogowym wodnym: ? plastyfikator należy stosować zgodnie z instrukcją producenta, ? zalecana zawartość cementu w posadzce winna wynosić 320?350 kg/m3, ? każda porcja betonu winna mieć dokładnie taką samą recepturę dla kruszywa, cementu, wody i czasu mieszania, ? beton winien być urabiany do jednolitej konsystencji sucho-plastycznej, nienawodnionej, ? nie zaleca się podawania betonu agregatem tynkarskim ? prace te należy wykonywać ręcznie, ? wylewkę należy zabezpieczyć przed chodzeniem po niej w początkowym okresie wiązania betonu ? przez min. 7 dni, ? wylewkę należy podlewać wodą raz dziennie po upływie 24 godzin od ułożenia, przez okres min. 7 dni, ? dojrzewanie betonu winno trwać 28 dni, w tym okresie nie wolno posadzki obciążać mechanicznie; należy ograniczyć wietrzenie pomieszczenia przez zamknięcie otworów okiennych tak, aby płyta grzejna dojrzewała w takich samych warunkach na całej powierzchni, ? do wykonania płyty grzejnej należy używać cementu marki 35; jako kruszywa użyć piasku naturalnego oraz grysu z twardych skał drobnoziarnistych, ? siatka zatapiana w szlichcie powinna być zgodna wymiarowo z polem dylatacyjnym (siatka nie może dotykać taśmy dylatacyjnej); końce drutów w siatce należy podgiąć do góry dla wyeliminowania możliwości ich kontaktu z powierzchnią rury. UWAGA!!! Podczas wykonywania posadzki: – instalacja ogrzewania podłogowego winna być pod ciśnieniem w celu wykazania ewentualnych uszkodzeń rurociągów powstałych podczas realizacji wcześniejszych prac, – nie wolno używać ostrych przedmiotów i twardego obuwia. Ponadto, podczas wykonywania płyty grzejnej należy zachować szczelność pomiędzy taśmą brzegową a warstwą izolacji przeciwwilgociowej. Zaprawa nie może dostać się do szczeliny dylatacyjnej lub mieć kontakt z elementami konstrukcyjnymi budynku. Przy wykonywaniu płyt grzejnych anhydrytowych z zastosowaniem mas samopoziomujących (specjalnie przygotowanych do tego celu) należy postępować wg instrukcji producenta. Podczas wykonywania płyty grzejnej ciśnienie wody w rurach grzewczych powinno wynosić 0,2?0,3 MPa. Utrzymywanie się ciśnienia świadczy o tym, że przy wykonywaniu płyty przewody grzewcze nie uległy uszkodzeniu. Uruchamianie i regulacja hydrauliczna instalacji ogrzewania podłogowego W okresie rozruchu należy utrzymywać przez 3 doby temperaturę zasilania równą 25°C, następnie podwyższać co 5 stopni na dobę do temperatury maksymalnej. Uruchomienie instalacji powinno nastąpić po okresie wiązania zaprawy (dla betonu wynoszącym 20-28 dni, dla jastrychu anhydrytowego 7 dni). Cechą ogrzewania podłogowego jest duża bezwładność cieplna, oznacza to, że po wyłączeniu ogrzewania płyta grzejna jeszcze przez długi czas oddaje ciepło. W związku z tym istnieją trudności z automatyczną regulacją temperatury pomieszczeń, w których występują okresowe znaczne zyski ciepła, np. od nasłonecznienia lub ? technologiczne. W ogrzewaniu podłogowym można zastosować następujące sposoby regulacji: wspólną, indywidualną, z wykorzystaniem modułów regulacyjnych, samoregulację oraz regulację stałowartościową. Uwagi montażowe a) Dostarczane przez nas wraz z materiałami instalacyjnymi deklaracje zgodności producentów stanowią podstawę, zgodnie z przepisami, do przystąpienia do odbioru technicznego instalacji ogrzewania podłogowego. b) Przy wykonywaniu instalacji ogrzewania podłogowego należy stosować materiały atestowane o jakości gwarantującej bezawaryjną eksploatację w okresach między remontami generalnymi budynku c) Dokładna instrukcja montażu złączek do rur typu KISAN zawarta jest w ?Instrukcji projektowania i montażu instalacji sanitarnych z rur wielowarstwowych systemu ?KISAN? ? instrukcja 1. d) Przestrzeń nad dylatacją należy wypełnić materiałem trwale elastycznym ? np. żywicą syntetyczną (przy układaniu warstwy wykończeniowej podłogi). e) Nie wolno uruchamiać instalacji na gorąco przed związaniem zaprawy. f) Podczas wykonywania posadzki: – instalacja ogrzewania podłogowego winna być pod ciśnieniem w celu wykazania ewentualnych uszkodzeń rurociągów podczas wykonywania wcześniejszych prac, – nie wolno używać ostrych przedmiotów i twardego obuwia, – po okresie dojrzewania wylewki a przed układaniem wykładziny podłogowej płytę należy wygrzać. g) Przy wykonywaniu wylewki należy zwrócić szczególną uwagę na wyeliminowanie połączeń płyt grzejnych nad szczelinami dylatacyjnymi między sobą lub z elementami konstrukcji budynku. Płyty grzejne muszą być starannie dylatowane.